Vinales, Cienfuegos en Trinidad

Wel hallo,
Hoe gaat het thuis? Alles naar wens? Nog dingen die we moeten weten? Qua nieuws etc krijgen we helemaal niets mee uit Nederland, alleen af en toe een sms, maar die bevat meestal ander soort informatie.

Met ons gaat het helemaal prima. We vermaken ons zo goed! Er is echt veel te veel te vertellen, dus ik zal eens kijken waar ik kan beginnen en zie wel waar het eindigt.

Inmiddels zitten we in Trinidad, gister aangekomen vanuit Cienfuegos. Maar eerst terug naar Vinales. Internet hier is niet perse top, je betaalt echt voor een uur, je hebt niet meer tijd, dus ik was enigszins gestresst vorige week, dan besef je dat een leven zonder internet, whatsapp en facebook eigenlijk wel zo relaxt is.

Nadat we in Vinales op internet waren geweest, hebben we wat gegeten en kwamen we een Duitser tegen die we in Havana ook al gesproken hadden, hij heeft bij ons gezeten en was gezellig, daarna zijn Jose en ik naar het cafe met live muziek gegaan, echter de heren speelden niet, Jose zei één keer "music" en het ging los. Wat een stem heeft die man, heerlijk geluisterd naar de vrolijke Cubaanse muziek. Daarna nog een cuba libre en wat gepraat met de band, prima avond.
Zaterdag (ik ben de dagen een beetje kwijt, maar ik denk zaterdag) zijn we naar Cienfuegos vertrokken. Zes uur aan het ontbijt en zeven uur in de bus, prima ritje van zeven uren ongeveer. Was goed te doen en aangekomen stond er al iemand klaar met onze namen op het bordje. Dat is zo'n leuk gezicht. In de ene casa vraagt men of je al een plan hebt voor de volgende stad/casa en dan bellen ze voor je. Als je niemand hebt, hebben ze genoeg amigo's waar je ook kan verblijven. Het loopt zo gemakkelijk. Aangekomen stond Miguel dus op ons te wachten en we stapten in de fietstaxi, helemaal goed, we dachten dat we ontzettend ver uit het centrum zaten, maar was juist een hele mooie centrale plek, vlakbij de Malecon, het water, het centrum.
Dit keer een casa met zwembad, nice!! En wederom een hele lieve vrouw, Esperanza. Er wordt ontzettend goed voor ons gezorgd, de ontbijtjes zijn helemaal top en alles wat je niet weet, daar helpen ze mee. Ondertussen leren we ook nog een woordje Spaans en als we er niet uitkomen, begrijpen we elkaar uiteindelijk toch met een omweg.

Ik ben weer veel te praktisch aan het typen, wie wat waar waarom. Maar ik moet het gevoel overbrengen,...even denken hoor.
Als we hier op straat lopen, worden we echt veel nagekeken, gefloten, geroepen, maar allemaal op een oké-manier zoals ik al zei. Men roept ook wel naar Cubaanse dames, iedereen is mooi op zijn eigen manier.
We zien hier vrouwen staan in leggings en strakke shirtjes waar wij van zouden zeggen, dat is mogelijk ietwat (VEEELS) te strak, maar het boeit niet, rood en roze zijn prima te combineren. Een hele dikke blote buik mag je gewoon showen, bh? waarom joh, laat lekker hangen schijnt hier (soms) het idee te zijn. Maar dat maakt het uitzicht zo prachtig.
Vanmorgen hebben José en ik wel anderhalf uur voor de casa mensen zitten kijken, zo grappig en mooi. We hoorden er toen ook helemaal bij, in elke deuropening staan mensen naar buiten te kijken, beetje praten met de buren, spelletje domino midden op straat, er komt weer een paard met wagen voorbij en opeens wordt die ingehaald door een ander paard met wagen die veel sneller gaan, de buurjongen stapelt fruit en groente op, daarna haalt hij het weer weg, begint opnieuw, en wij kijken en denken, dat kan praktischer, maar het maakt niet uit, het is goed. Uiteindelijk had hij een hele mooi kleurrijk stalletje. Er viel een paprika, en iedereen stapte eromheen of eroverheen. Niemand die denkt ik raap het op, dus Jose door de regen (ja het regent vandaag) en heeft m weer tussen de andere paprika's gelegd. Vanaf toen natuurlijk alleen maar kushandjes en psst geluidjes over de straat, en wij lachen vriendelijk terug.

In Cienfuegos hebben we gezwommen met dolfijnen. Op zich heel gaaf om zo dicht bij zo zo'n prachtig mooi dier te zijn, maar wij hadden allebei wel wat gewetensbezwaren. Eigenlijk vooraf al, maar ja, de dieren waren prachtig en meesterlijk en sterk en soepel, heel mooi!!
Daarna naar het strand, even liggen en rustig aan. Duurde denk ik tien minuten voordat de lifeguards naast ons stonden voor een praatje, erg vriendelijk en we konden snorkelsetje huren. Dus wij met één de oceaan in. Was een pittig stukje zwemmen, en aangezien het water nogal onrustig was er niet perse veel te zien. Wel wat mooie vissen en koraal gezien, maar qua snorkelen (en Jose met duiken) zijn we allebei wel een beetje verwend :-) Daarna terug en werden we gevraagd om 's avonds mee uit te gaan, wisten we nog niet, maar de disco klonk wel erg gezellig en maar 10 minuten lopen vanaf onze casa.
Toen we zaten te eten kwam er iemand langs en José zegt "ola" en tegen mij "wie is dat ook alweer", was de jongen van het strand, ze weten je ook overal te vinden!
Later zijn we bij de malecon (aan het water zeg maar) gaan zitten en er waren al meerdere die vertelden over die leuke club. Was echter eerst een cabaretvoorstelling in het Spaans, dus voor ons niet heel handig. Stonden met een (onaardige) salsaleraar te praten toen de strandjongens weer langswandelden, uiteindelijk hebben we met hun de avond doorgebracht aan de malecon, was gezellig. Ze hadden een flesje rum en één (één!!!) blikje cola gehaald, was dus sterk drankje, we hebben later zelf nog maar een blikje erbij gehaald. Ze waren aardig, niet vervelend en was dus een leuke avond. Wij zijn later ri casa vertrokken en de heren ri disco.

Nog een raar verhaal uit Vinales. Een van de meest bizarre dingen die ik ooit gezien heb. Eerst even stukje biologie: Als honden "het" met elkaar doen, blijven ze een tijdje vast zitten aan elkaar. Het lijkt me dat elke hond dat wel moet weten. Het zou praktisch zijn als ze dan op elkaar blijven zitten of ieder geval dezelfde kant op zouden lopen.
K........................................... Internet vloog er weer uit en ik was net klaar en kan dus weer opnieuw beginne,n wordt hier danig chagrijnig van.
Maar ja die honden liepen dus elk een kant op, de één was sterker dus de ander moest achteruit rennen en dat blijkt niet te werken. Was ontzettend suf om te zien en we zijn maar doorgelopen, voora José kon het niet aanzien.

Vandaag gaan we Trinidad bekijken, gister toen we aankwamen was het te donker en vanmorgen regende het te hard. We hebben besloten om vrijdag naar Santiago de Cuba te gaan en van daaruit naar Baracoa. Aangezien het een ontzettend lange reis is helemaal naar het oosten, moesten we nu wel een planning maken of het zou gaan lukken en het gaat lukken.

Zal kijken of ik nog foto's kan uploaden alvorens ik er weer uitgegooid wordt!
Nope geen foto's dit keer! Nog 2 minuten te gaan en uploaden duurt te lang!

Oant sjen beste mensen!

Rolien