Bangkok en Kanchanaburi

Wel hallo lezers,

Zo eerst even nadenken over wat we allemaal hebben gedaan en bedenken hoe ik dat kan vertellen.

Als eerst zijn we zaterdag vertrokken, Jose haar vader heeft ons naar Schiphol gebracht alwaar onze lief Miek stond om te zwaaien. Uiteindelijk hebben we haar na een heerlijke lunch uitgezwaaid, ach we hebben iig gezwaaid! Was fijn.

Alles is heel erg voorspoedig gegaan, in Parijs moesten we overstappen, veel geslapen in het vliegtuig en rond half 12 zondag zijn we aangekomen in Bangkok. Daar bij een informatiebalie gevraagd naar de situatie mbt de overstromingen, het viel nog wel mee in de stad, dus de trein in en het laatste stukje naar ons (vooraf geboekte) hostel, het had niet smoother kunnen gaan. Alles op rolletjes. Het guesthouse New Siam II is erg netjes en we hebben eerst heerlijk gedoucht. Daarna de stad verkennen en even eten, rijst (lice) met kip en meer, goed te doen. Daar met Nederlanders gesproken die vertelden dat het de dag ervoor nog blank stond in de straat waar we zaten, we hebben het dus getroffen. In het hostel hadden we al gevraagd naar een tour ri Kanchanaburi, 3 dagen 2 nachten kosten ongeveer E 100, best duur. Dus even wezen shoppen bij wat bureaujes en voor E 60 zelfde tour geregeld, vertrek maandag!! Na het eten naar de rivier gegaan en die stond behoorlijk hoog, vanuit daar naar de hoofdstraat voor toeristen Khao San Road, daar een ware cocktail gedronken, goed begin van de vakantie. We moesten natuurlijk alweer vroeg ri bed aangezien we maandag om 7 uur opgepikt zouden worden.

Dat werd dus half 8, ook prima. Busje zat propvol en alleen achterin waren nog plaatsen. Het duurde dan ook niet lang dat ik het stikheet had en ook een btje misselijk werd. Dat btje werd al snel heel erg misselijk, dus met een zakje in mijn hand heel rustig proberen te ademen. Precies op tijd stopte het busje om te tanken, daar heb ik boven heg gehangen, maar ik knapte erg snel op toen ik op mijn eigen beentjes stond. Gevraagd aan een vriendelijke (erg lange) Spanjaard om van plaats te ruilen en zo gebeurde het dat Jonker voorin naast de chauffeur zat en die meneer achterin in de kreukels. Heel lief en mijn buik was er ook zeer content mee.
Het was een rit van ongeveer 2 uren de begraafplaats van de slachtoffers van het bouwen van het treinspoor van Bangkok naar Birma en het instorten van de bridge over de River Kwai. Erg mooi om te zien, vooral hoe goed het verzorgd is met bloemetjes en struiken. Vanaf daar naar een minimuseum en uiteindelijk naar "the bridge". Tja, dat moet je gezien hebben. Het is bijzonder om daar dan toch te staan en overheen te lopen. Komt denk ik ook door de film die altijd op Sinterklaas werd gevraagd (mogen wij hem lenen?). Gelijk vanaf wandelen over het spoor in een treintje gestapt en over het spoor gereden, over de brug en zo ongeveer anderhalf uur gehobbeld, was leuk en rustgevend. Een man tegenover ons kocht iets in een zakje, wij mochten het proeven, bleek gebakken banaan met chilisaus, lekker. En we kregen prompt een zakje! Zo aardig.

Na de treinreis zijn we gaan lunchen op de plaats waar wij ook zouden overnachten, een drijvend hotel op de river Kwai, uiteraard weer lice met kip. Daarna zijn we bij een kleine waterval afgezet, daar hebben
ongeveer anderhalf uur rondgelopen, was leuk en toen heerlijk de avond gedobberd op het zitje voor onze kamer, gegeten (lice) en we zouden vroeg op bed. Maar toen raakten we aan de praat met 2 Japanners en 2 Nederlanders, was super leuk en werd een latertje (met karaoke (geen zorgen hoor, ik heb niet gezongen), breezers en veel plezier). Er waren weinig mensen op deze plek, ongeveer 14 slaapgasten en in de omgeving is verder ook niets te beleven, dat is altijd zo'n heerlijk gevoel.

We hebben heerlijk geslapen en werden wakker met hevige regen!! Tenminste...dat dachten we, het bleek gewoon het geluid van de rivier te zijn. Dinsdag ook weer een druk programma, eerst bamboo rafting. Dat houdt in dat je dobbert op een bamboovlot, rustgevend.
En toen kwam het programma waar Jose en ik beide iets meer moeite mee hadden, maar wat we wel gedaan hebben, behoorlijk hypocriet, dat weten we. We hebben een rondje op een olifant gezeten, best hoog.

We zijn in de ochtend ook nog naar het tweede wereldoorlog museum geweest, hellfirepass. Er is een gedeelte van het spoor wat door een berg gaat, die is helemaal uitgehakt door oorlogsgevangenen en labours. Veel gelezen en foto's gekeken en een stukje film. Het raakte me diep en ik moest er even van bijkomen. Dat hebben we buiten gedaan wandelend naar de uitgehakte berg.
Ja, wat kun je zeggen, het is ongelofelijk wat mensen elkaar hebben aangedaan (en ja nog steeds aandoen), mannen die uitgemergeld moeten werken en anderen die denken dat atoombommen gooien de oplossing is, hoe en waarom en godver....
De Japanner waarmee ik naast de chauffeur zat was ook geraakt en wist ook niet goed wat te zeggen.

Na de lunch zijn we naar de Tiger Temple geweest, nog iets waar wij niet vrolijk van werden.
Volgens de folder worden de tijgers hier liefdevol opgevangen en zijn ze een btje slaperig doordat katachtigen nou gewoon eenmaal veel slapen en pas 's avonds actief zijn en dat ze mensen gewend zijn omdat ze zijn opgevangen en opgevoed door de monniken. Wij denken eerder dat de ketting en mss een valeriaantabletje in het voer ze rustig houdt. Maar ja, we hebben foto's waar we opstaan met een tijger. Er lagen echt heel veel, en je werd aan de hand van tijger naar tijger geleid voor een nwe foto. Ik denk dat de uitdrukking op ons gezicht genoeg zegt.
Daarna samen een leuke discussie gehad (kun je het een discussie noemen als je het helemaal met elkaar eens bent?) over wat dan wel kan en wat niet. Een hond in huis? Een vis in een kom? Dressuur met je paard? We weten het niet. Het is waarschijnlijk net wat je gewend bent en dat is maar goed ook.
En wie weet heeft de folder gelijk en hebben wij het grandioos mis, ik hoop het maar.

Nog even naar een brug verderop gelopen, nogal wankel. Jose naar de overkant en ik stagneerde op een gegeven moment, weet niet hoe en wat, maar durfde een grote pas niet te nemen, best bijzonder, maar ja gewoon maar terug gegaan.
's avonds weer lekker gegeten en vroeg op bed, volgens mij sliep ik acht uur al, zo fijn.

Woensdag alweer wakker door de rivier, maar dat is toch heerlijk wakker worden hoor! Koude douche en tas ingepakt.
Was trouwens een bijzondere douche/toilet. Door de planken heen zag je het water stromen.

Deze dag stond in het teken van de grote waterval, 7 steps. Op internet had ik gelezen dat je wel tot het bovenste moet lopen en dat hebben we gedaan. Een prachtige wandeling, door een soort van jungle, onderweg veel apen (en toeristen). Een Engelse jongen ontmoet op het drijvende hotel is met ons meegelopen, gezellig en hij liep ook aardig door.

Elke step was mooi, we wilden erg graag zwemmen, maar...eerst naar boven en dan kijken of er nog tijd over is.

En dan sta je bovenaan en ben je
stil....

Zo mooi en zo groot en hoog en indrukwekkend. We zijn nog een stukje verder geklommen en daar wat foto's gemaakt maar door de mist van het opstuivende water was dat erg moeilijk, oh jongens, wat was dat prachtig.

En dan weer terug, helaas geen tijd meer om bij step 5 of 3 te stoppen om te zwemmen aangezien we half 1 terug moesten zijn. Dat stak me behoorlijk, dus mij stap 1 ben ik toch even het water ingegaan, heerlijk verkoelend.

Lekker, echt lekker gegeten en teruggereden naar de plaats vanwaar we weer naar Bangkok zouden gaan. Ik zat, zoals inmiddels gewoonlijk, naast de chauffeur. Je ziet dan het meest en is op zich erg leuk. Er lopen de hier veel honden langs de weg en de chauffeur weet daar goed mee om te gaan, hij toetert een keer en remt om om ze heen te rijden.
En dan opeens komt er een hond uit de berm rennen BAM en koedong. Raak en er overheen, gruwelijk gewoon. Hij ging echt kwispelend de weg op, verdorie krijg weer tranen in mn ogen. Het was zo zielig. Je weet dat het kan gebeuren, en ik ben gewoon een mietje in zulke dingen.
Zucht

En nu zijn we weer in Bangkok, rond een uur of half 7 gister aangekomen. Wederom naar New Siam II. We hadden vantevoren twee nachten geboekt en hadden onze tweede nacht omgezet aangezien we maandag gelijk zijn vertrokken, ideaal. Deze keer een kamer in het nwe gedeelte, zo netjes en mooi, blij !!
Gister wat door de stad gewandeld, lekker gegeten en zo meer.

Ik moet opschieten de tijd dringt zie ik.
Vandaag hebben we uitgeslapen (het is tenslotte vakantie), lekker ontbijtje en toen de rest van de vakantie maar eens overdacht. We hebben een nieuw plan en dat gaat het worden.

Morgen vliegen we naar Penang (Maleisie), van daaruit reizen we naar de Cameron highlands en Taman Negara, een regenwoud waar je ook een mooie tour kan maken. We vonden het een goed alternatief nu we niet naar Chian Mai gaan. Dan naar Kota Bahru en waarschijnlijk een super tropisch eilandje aan de oostkust. Dan met de trein naar de eilandjes in Thailand, we zijn heel benieuwd en het is ook wel spannend maar vooral heel erg leuk dat we dit plan nu hebben en gewoon morgen in Maleisie zijn!!

Trouwens vanmiddag wilden we ook eens een Tuktuk-ritje doen, want dat hoort erbij in Bangkok. Voor 10 bath (25 eurocent *schaam*) en dan moesten we ook langs twee shops. Dat hebben we geprobeerd af te wimpelen maar bleek te lastig, dus dan maar dachten we. Het was best een leuk ritje en na de derde tempel en de twee verplichte stops, zochten wij ons tuktuk. Die konden we niet vinden. Hij had toch echt gezegd dat hij hem hiervoor neer zou zetten! Maar nee dus, een andere tuktukmeneer vertelde dat het heel vaak gebeurd. Men heeft het geld (tankbonnen) van de shops binnen en ze gaan gewoon weg en laten deze twee schattige Friese meisjes staan :-S Best kansloos. Staan we dan. Maar deze vriendelijke meneer wilde ons ook wel brengen, 10 bath en dan ook nog even shop. Stik dacht ik, dus een andere tuktuk aangehouden en daarmee terug naar Khao San Road, verdorie, gewoon opgelicht. We hadden nog niet betaald hoor, maar we moesten nu wel meer betalen om terug te komen dan vooraf bedacht, toch wel E 1,25.

Genoeg verteld en nog maar 4 minuten te gaan. Ik moet er wel weer een btje inkomen hoor, we hebben ook alweer teveel gedaan om allemaal op te schrijven.

Net nog een soort handlezing, ik word 89, krijg 2 zonen en 1 dochter en sterf in mn slaap, nou ik ben er content mee :-P Haha, wat je maar gelooft (of niet).

Dikke kus voor allen ook namens dat meisse naast me

Dag dag

Een glimlach vanuit Thailand