het blijft een avontuur

Vandaag is het 11-11 en ik zit warempel achter een zeer snelle computer, wat een weelde.

Zondag zijn we vertrokken vanuit Tendwo voor onze reis ri kust. Ik dacht nog "de leuke verhalen en avonturen zijn nu voorbij, het wordt alleen ontspannen, en ja wat kan je daar nou over vertellen".
Fout gedacht!

Zaterdag hebben we afscheid genomen van de familie Rotich, waar we vorige keer hebben gelogeerd, het was heel erg leuk om nog even bij ze te zitten en te praten over van alles en nog wat. Kemboi en Jerop (de kleinkinderen van Remi en Andrew) blijven (samen met Jair) de leukste schatjes van heel Kenia.
De familie was wel een beetje verbolgen over het feit dat we ze niet eerder van ons vertrek op de hoogte hadden gesteld. Ze hadden ons graag een afscheidsmaaltijd aangeboden, volgende keer maar.

Toen zijn we naar het kindertehuis gegaan en hebben daar 'dag' gezegd. De kinderen blijven best verlegen, ik denk dat dat ook komt omdat we dit jaar minder zijn geweest. De aandacht lag dit keer bij de homebased, soms is het niet anders. Al met al was het een superervaring om weer in Tendwo te zijn, iedereen te zien en te merken dat het goed loopt en gaat.

Zondag zouden we om 10:00 vertrekken. Wij, hoe Hollands kun je zijn, stonden helemaal klaar. Tasjes gepakt, waterfles bijgevuld, huisje opgeruimd: wij gaan op reis!!
Bleek dat de auto (een van de weinige in het dorp) die ons naar de tamakroad (asfaltweg) zou brengen niet in het dorp was. Ariette en Isaack bellen dan ook gewoon de dag zelf, wij zouden allang een paar dagen vantevoren een auto regelen, maar nee.... De auto kon om 10:30 in Tendwo zijn! Ook prima. De auto kwam idd rond een uur of 11.
Maar Isaack was er echter niet....Het bleek dat Isaack ri de jamba (het land) was om daar een erfafscheiding aan te geven. Wij denken dan "had je dat niet ietsjes eerder kunnen bedenken?', maar schijnbaar niet en uiteindelijk, om 12:00 uur, was Isaack terug. We zijn om 12:30 vertrokken. Heeft wel tot een btje irritatie geleid, maar we waren uiteindelijk onderweg!!
En we hebben de tijd nuttig besteed met het uitdelen van ballonen en, achteraf gezien zeer irritante, fluitjes (maar goed dat wij weg zijn, haha)

Op de tamakraod bleek de tank van de auto leeg te zijn. Is ook logisch aangezien men hier altijd een btje in de tank gooit en nooit helemaal vol.
We zijn uitgezet en opgepikt door een matatu, ging super smood.

In Eldoret even naar de supermarkt gegaan om wat broodjes en drinken te kopen voor onderweg.
Terug bij de opstapplaats voor de matatu ri Nairobi zegt Angela opeens "heeft iemand mijn zwarte rugzak ook". Nee dus. Ze had hem in de matatu laten staan en aangezien haar koffer op het dak was bevestigd, was ze druk aan het wachten voor die eindelijk op de grond stond en toen reed de matatu al weg. Dat was echt even een domper, alles zat erin, digitale camera, analoge camera, videocamera etc. Isaack dacht nog wel even naar het andere busstation te kunnen lopen om te kijken of het busje daar nog stond. Ons busje ri Nairobi vertrok inmiddels...

10 minuten later kwam daar een matatu aan met daarin Isaack en de rugzak!! Super super super. De mannen hadden het al opgemerkt en waren teruggereden, maar toen waren wij in de supermarkt.

We konden alsnog vertrekken met het volgende busje, inmiddels 14:30 uur. Waarom stoppen we nu niet eens met plannen, dat gaat hier niet werken!!!

De rit verliep heel erg voorspoedig, ik heb heerlijk muziek geluisterd en van de omgeving genoten.
Op een gegeven moment zagen we een busje langs de weg staan van dezelfde maatschappij, dus onze chauffeur stopte om te kijken of hij kon helpen. We konden zien dat de bus een botsing had gehad. De chauffeur, Isaack en nog een man waren al naar de overkant om te kijken wat er aan de hand was. Bleek dat iemand de snelweg over was gestoken (waarschijnlijk dronken, ja het was nog overdag) en toen is hij geraakt door het busje. Het schijnt dat de man het niet heeft overleefd. Dat is een heel vervelend idee als je daar weer staat. Mss maar een geluk dat wij een busje later hebben genomen.

Aangezien het hier (altijd) om 19:00 donker is, reden we het laatste gedeelte in het donker. Reizen in het donker is niet het meest prettige in Kenia. De politie was ook nog controle aan het uitvoeren. Dat houdt in dat ze een wegversmaling maken dmv spijkerrol (of hoe je dat ook noemt) en dan kan iedereen daar een voor een doorheen. Het is zo gevaarlijk, zo'n rol wordt namelijk verlicht door een olielamp!!! Hoe bedenk je het.

Uiteindelijk waren we rond half 8 in Nairobi. Wat een drukke stad! Zoveel mensen, auto's die alleen maar schijnen te kunnen toeteren, flikkerende lichten en zo meer... We zijn naar een hotel gegaan midden in het centrum. Daar even wat gegeten, gedouchd en heerlijk in een bed gekropen! Dat is wel een verademening na 2,5 week op een matrasje op de grond slapen. Ik heb heerlijk geslapen, wat vooral kwam door de oordoppen die ik van Ariette heb gekregen. Want man-o-man, wat een lawaai. De hele nacht door toeteren de busje om klanten te trekken en muziek zachtjes draaien schijnt ook lastig te zijn.

Maandag zouden we niet veel doen. Alvast een treinkaartje kopen voor de nachttrein ri Mombasa, pinnen, afspreken met Rosie en Anthonie en beetje door de stad slenteren.
De kaartjes waren snel gekocht, de koffie met Rosie en Anthonie was gezellig en toen op naar de lunch.
We hebben wel lekker gegeten en toen we bijna klaar waren zei Angela " waar is mijn bruine tas?". Aangezien we van tafel waren gewisseld dachten we dat ie mss nog bij de andere tafel lag, maar dat kon niet want ze had er net nog wat uitgehaald. Wij zoeken en kijken, maar niets. Conclusie: tas gesloten. Heet het ook niet "Nairobbery"...?

Wat balen zeg!! Alles alles alles, zat erin. Wederom de camera's, het gepinde geld, de pot van ons allemaal, de treintickets (ook alle 4), medicijnen, paspoort, mobiele telefoon, rijbewijs, bankpasjes, steutel van de koffer met andere spullen: alles is weg!!
Daar gaat je vakantie denk je dan. Eerst naar de politie geweest voor een verklaring. Toen zouden we naar de Nederlandse Ambassade voor een nieuw reisdocument, maar die is om 15:30 dicht, hoezo ambtenaren ;-)

Totaal verslagen terug naar het treinstation om te vragen of het ticket omgezet kon worden voor de nachttrein van woensdag. Dat was mogelijk, gelukkig. Onderweg de medicijnen gekocht bij een apotheek (men heeft hier nog niet gehoord van een doktersrecept?? gelukkig ook maar). Tpen terug naar het hotel, even alles eruit, goed gepraat en Angela was helemaal op. Hapje gegeten en dan maar slapen. Angela had haar zwarte rugzak (die de vorige dag kwijt was) al ingepakt voor de reis ri Mombasa met kleding en alles. Toen ze daar in keek bleek dat ze haar reisdocumenten en paspoort die ochtend wel (zonder erbij na te denken) in die tas heeft gedaan!! Echt helemaal super dus. Een zorg minder (en tja we hadden dus in de trein kunnen zitten maandagavond).

Ook haar tandenborstel zat in de tas...Maar wat een geluk, bij ons sinterklaasspel heb ik een nieuwe tandenborstel gewonnen (die Angela er als grapje bijgedaan) en die heeft ze dus nu weer terug.

We hebben besloten dinsdag met de bus naar Mombasa te gaan. Hopelijk kunnen de treintickets worden omgezet voor de terugreis, daar waren ze nog mee bezig, maar zo snel kan men hier niet. Dat zullen we volgende week wel horen en anders maar weer met de bus terug.

De busrit was prachtig. Wat een geweldig uitzicht overal. Je rijdt dat langs (eigenlijk gewoon door) het Tsavopark. We hebben giraffen gezien, zebra's, antiloppe's, gazelle's, prachtig. Echter we hebben ook een aantal dode beesten gezien, waarschijnlijk gnoe's en mss ook wel een koe of een buffel en een zebra. Of ze zijn gestorven door het verkeer of de droogte weet ik niet. Het kan ook de combinatie zijn, dat ze minder alert zijn door het grote watertekort (ik bedenk ook maar wat).
Onderweg zie je ook tientallen (mss wel honderden) kapotte banden liggen, een APK-keuring invoeren is mss geen raar idee.

Onze bus was hartstikke "hip". De chauffeur had allemaal knopjes en dacht daar regelmatig op te moeten drukken. Meestal was ik het helemaal niet met hem eens. We waren een rijdende kermisattractie, wat een gekke geluiden produceerde deze toeters, echt om je dood te schamen. Ging iemand (naar zijn idee) niet snel genoeg aan de kant: toeteren, fietste er iemand aan de kant van de weg: toeteren, zag hij een medebuschauffeur: toeteren, bevriend marktkoopmannetje: toeteren, een overstekende koe: toeteren. Ik kon die kerel wel wat doen. We hebben onderweg een of andere suffe vechtfilm gezien, een Keniaans filmpje, wat heel grappig moest zijn, maar wat ik vooral heel flauw vond en een dvd met clips. Op zich denk je "als je het niet leuk vindt, kijk je toch niet", maar ja dat lukt niet. Men doet het geluid hier zo luid dat je moet kijken. Ik had mn mp3-speler aan, maar dat was niet te doen.
En toch was het een leuke busrit :-)

In Mombasa uitgestapt en een tuk-tuk genomen naar de ferry, met z'n vieren achterin, ongelovelijk. Met de ferry over duurt maar 3 minuten ofzo, toen in een matatu ri Ukunda en daar hebben we de man van de cottages gebeld. Hij heeft iemand gestuurd om ons op te halen en Diani beach te brengen!! Ging allemaal heel voorspoedig. We hebben een leuk huisje, echter nog zonder koelkast, kookstel, borden, pannen, bestek etc. Dat is men nu aan het installeren (als het goed is).
Vanmorgen wat boodschappen gedaan en verder helemaal niets. Het is hier w-a-r-m. Dus heerlijk genieten en rustig aan doen "pole pole".

Waarschijnlijk gaan we binnenkort nog een dag op safari, ik hoop het wel. Verder btje boek lezen, spelen met Jair, zwemmen, muziekje luisteren en gewoon ontspannen.

Kortom: ik geniet!!

Thuis gaat het, naar wat ik verneem, ook prima! Daar ben ik heel blij mee.
De tijd gaat nu echt snel snel (is 2x), maar het is goed zo! Nog een volle week Kenia! en dan weer naar mn lieve familie en vrienden, ook fijn.

Tot snel.
Kus Rolien