Me again

Wel wel wel, vrijdagochtend en ik zit nu alweer achter een computer. We zouden vandaag eigenlijk niet naar de stad, maar Ariette moest nog een aantal dingen kopen voor de kleuterschool en dus kunnen wij nog even een verhaaltje typen.

Vanmorgen zijn we eerst naar Stroback geweest, een plaatsje 15 km verderop. We zijn om 7:00 met de matatu meegegaan. Het is elke keer een avontuur. Vanmorgen zat ik op de tweede bank van voren, en nee dat is niet handig. Er zijn naar 3 zitplaatsen, en tussen 2 stoelen kan nog een plankje zodat er vier mensen redelijk comfortabel kunnen zitten. Nu echter zat ik vanmorgen op het plankje met een vrouw van 30 op mijn schoot en een man half tegen mij aanhangend tussen mijn zij en de deur geklemd. Totaal op die rij: 6 mensen....*zucht*. Ik beloof bij deze dat ik nooit meer zal zeuren over een te volle trein H'veen-Leeuwarden, want daar heb ik nog nooit iemand op mijn schoot gehad (gelukkig).
In Stroback hebben we kleding gebracht bij het huis waar Faith woont, het zusje van Lydia (die wel in het kindertehuis woont). Ze was al naar school, maar het komt goed terecht. De foto wordt een andere keer wel gemaakt. Daarna even een mdazi gegeten in een hotel (is een houten schuurtje waar je thee kan drinken en niet kan slapen zoals je zou denken). Ariette had daar afgesproken met een moeder met 2 kinderen die gesponsord worden, en warempel om half 9 waren ze er! We hadden wel om half 8 afgesproken, maar dat geeft niets.

Moeder had schoenen aan, echter zonder veters. Ik heb haar maar veters gekocht voor 10 cent en Ariette en ik hebben ze er gelijk maar in gedaan. De kinderen zijn op de foto gegaan en toen vertrokken ze weer met een zak vol kleding ri school! Het is gewoon super om te zien dat de kinderen nu naar school kunnen en er warm bij lopen.

Vanaf Stroback (dat is aan de asfaltweg) loop je ri Eldoret en er rijdt vanzelf wel een matatu langs waar je in kunt stappen, wij hebben maar 3 minuten gewacht. Ideaal ....zou je zeggen. Na ongeveer 10 minuten begon de auto enorm veel lawaai te maken op de plaats waar Angela zat en er kwam rook de bus in!! Angela zat prompt op mijn schoot. De driver zette de bus snel aan de kant en het bleek dat we een klapband hadden. Ik moest er eigenlijk wel op lachen hoor, het was zo'n rare situatie.En daar sta je dan weer met zo'n 15 mensen aan de kant van de weg.
Er kwam een matatu vanaf de kant van Eldoret aangereden, die stopte, de 2 passagiers die daar in zaten (en dus de andere kant op moesten) werden eruit gezet, de bus gedraaid, en wij waren weer onderweg ri stad. Het is toch ongelovelijk, staan die 2 mensen daar opeens....maar geld is geld en elke matatuchauffeur draait om als hij zoveel mensen in een keer op kan pikken.

Het is inmiddels bijna kwart voor 10. Vandaag blijven we niet de hele dag in de stad, dat is zonde van de tijd. We nemen later een matatu terug ri de zandweg en die laatste 8 km....ik weet nog niet hoe we niet afleggen. Mss komen we een brommer (met chauffeur) tegen, en anders lopen we denk ik. Het is vandaag mooi weer, dus dat kan geen kwaad.

Donderdag was een rustige dag. Als allereerste mijn lieve vriendinnetje gebeld voor haar verjaardag!
Verder hebben Angela en ik haar vlechtjes eruit gehaald. Ze had zo'n jeuk op haar hoofd. Kwam waarschijnlijk omdat haar hoofdhuid door de zon is verbrand. Daarna heb ik kleding gewassen en 's middags heb ik met mijn boek in de zon gelegen, jawel het is ook echt een beetje vakantie. Daar heb ik nu een beetje spijt van aangezien ik de achterkant van mijn knieen heb verbrand en dat niet heel prettig voelt.
Gistermiddag heb ik ook heerlijk mijn voeten gewassen. Het rode zand is behoorlijk hardnekkig, maar heerlijk even in een sopje en laten drogen in de zon. Dat ik daar nog eens blij van zou worden!

Om 16:00 ben ik begonnen met het eten klaarmaken. Ariette heeft me geleerd hoe ik chapati moet maken! Erg leuk om te doen. We hebben de stoof gebruikt ipv het fornuis, want dat kost teveel gas en chapati's hoor je nu eenmaal op een stoof te maken. Witte kool en rijst erbij en na 2 uur koken, was het eten klaar. Alleen ik vond het helemaal niet zo lekker haha. De chapati was prima, alleen voor de rest was het was smaakloos. Dat mocht de pret niet drukken, eten is eten (zeg ik nu, thuis niet meer hoor).

Gisteravond, 5 november, was het dan eindelijk zover, sinterklaasavond!! Ik had pepernoten en muizen meegenomen voor Ariette en al snel is het idee ontstaan om sinterklaas te vieren. Iedereen heeft voor 300 shilling (3 euro) cadeautjes gekocht en dmv een spelletje zijn ze verdeeld. We hebben zo'n lol gehad. Warme chocolademelk erbij en zoetigheid op tafel! (ik kijk nu al uit naar 13-12 dames:-D).
Iedereen heeft leuke cadeautjes gewonnen/gekregen en ook hele suffe. Zo heb ik een kerstslinger gewonnen. Ariette wilde een paar dingen kwijt dus die had ze op tafel gelegd voor het spel, en ja hoor, Isaack en zij hebben ze zelf gewonnen, haha.

Woensdag heb ik trouwens een heel mooi zwart beeld gekocht van zeepsteen. Ik ben er heel erg blij mee. Echter het is heel groot en zwaar en ik moet het wel meeslepen aankomende tijd, maar ja dan heb je ook wat.

Zoals gezegd geven mensen in Kenia elkaar vaak een hand. En als je een praatje maakt, worden er altijd dezelfde vragen gesteld, men doet het waarschijnlijk niet bewust, maar toch.
De vragen die je steeds beantwoord zijn bij welke kerk je hoort, bij welke tribe je hoort (tenminste Isaack), of je kinderen hebt en of je getrouwd bent. Het zijn gelijk persoonlijke vragen. Dat doe je in Nederland niet als je iemand voor het eerst een hand geeft. Op zich raar, maar ook heel leuk, want je hebt heel snel een gesprek met iemand wat dieper gaat dan "hoe gaat het?" en "goed!".

2 jaar geleden is er ontzettend veel heibel geweest in Kenia ivm de verkiezingen. Het gedeelte waar wij nu verblijven, Rift Valley, was een van de probleemgebieden. Als we van Tendwo naar de stad rijden, zie je ook meerdere hopen stenen, wat ooit uit een huis of shop is geweest. Op de heenweg van Nairobi naar Eldoret zijn we ook langs een tentenkamp gereden, waar nog steeds mensen wonen. Het blijft een heel vervelend idee. Ook vlakbij Tendwo is een jongen toen vermoord. Hij was van de " verkeerde" stam...., onbegrijpelijk. In Eldoret is toen een kerk afgebrand met mensen erin, de deuren waren op slot gedaan. Je ziet iedereen hier lopen en kan je niet voorstellen dat er mensen zijn die dat een ander aandoen, maar ja dus. Op een gegeven moment liep bijna iedereen hier voor zijn huis of winkel met een mes, al was het maar voor zelfbescherming.
Nou ja, dat is even een verhaaltje over 2 jaar geleden. De sfeer is hier nu werkelijk heel gemoedelijk en ik voel me hier veilig.

Toen we maandag ri kleuterschool liepen, kwamen we langs een vrouw die de vrijdag ervoor was bevallen van een zoon "van de melkboer". En dus echt van de melkboer!! De man waar wij vorige keer mee naar de stad gingen met melkbussen achter op de truck heeft 2 kinderen bij deze vrouw. Zijn eigen vrouw en de kinderen van zijn eigen (eerste) vrouw zijn er totaal niet blij mee. Maar het mag hier allemaal. Nou ja, ik bedoel: de mannen mogen het hier allemaal.Sommige mannen hebben 2 of 3 vrouwen en bij elke vrouw 5 tot 6 kinderen. Een vrouw mag er echter geen man bij hebben, dan wordt meneer boos. Het gebeurt natuurlijk ook vaak genoeg in Nederland, maar daar blijft het meestal een geheim en is het niet publiekelijk bekend. Het hele dorp weet hier hoe het zit en meestal wonen alle vrouwen ook op hetzelfde erf.

Morgen zijn we nog in het dorp. Nog even langs Andrew en Remi om dag te zeggen en rond een uur of 16:00 naar de kinderen. Ze moeten namelijk eerst op het land werken, vertelde Grace (de matron) aan tegen Angela).
Dan tas inpakken en zondag vertrekken we ri Nairobi! De eerste helft van onze reis zit er alweer op...."de tijd houdt geen pauze".

Nou ja, dit was het weer voor deze keer. Volgens mij weer heerlijk een hak-op-de-tak-verhaal, maar wie mij een btje kent, weet dat ik zo nou eenmaal in elkaar zit.

Ik ga nu nog een rugzak zoeken, want die van mij is van ellende uit elkaar gevallen.

Tot snel!!

Groetjes Rolien