me again
Door: Rolien
Blijf op de hoogte en volg Rolien
20 Juni 2007 | Kenia, Nairobi
hallo hallo,
Nu weer even een berichtje van mijzelf. Ik vond het erg jammer dat ik vorige week niet kon mailen, maar toch fijn dat Eelke even wat op de site heeft gezet.
Zal mijn belevenissen van de afgelopen tijd proberen te verwoorden in dit bericht.
Vorige week hebben we veel werk verzet bij het huis. We hebben geschilderd, de speeltoestellen in het cement gezet. We hebben maar drie dagen gewerkt. Woensdag zijn we naar een school geweest in een dorp verderop. We moesten ongeveer een uur lopen hoorden we van Andrew (de man op wie zijn erf onze huisjes staan). Dus met goede moed begonnen aan de wandeling. Op een kruising wisten we de weg niet en het toeval zorgde ervoor dat er net een pick-up langsreed. Dus de weg gevraagd en we mochten ook wel achterin stappen! Ideaal! Helaas dacht de chauffeur niet aan zijn passagiers, maar ons hoor je niet zeuren het scheelde een behoorlijke wandeling. Nog een klein stukje gelopen en we zagen allemaal kinderen buiten zitten bij een schoolgebouw. Toen we het terrein opkwamen lopen begonnen ze met een lied en ze klapten allemaal. Nou daar kreeg ik echt kippenvel van. 1 meisje zong en dan de rest, echt prachtig. Er werden stoelen voor ons gepakt en we mochten plaatsnemen op een soort serre.
Een leraar vertelde dat ze de resultaten van examens van de maand mei zouden bekendmaken. Eerst klas 1, ze gingen allemaal in een groep staan en werden 1 voor 1 naar voren geroepen, eerst de beste van de klas en het erge vond ik toch wel dat ze doorgingen tot de laatste. Ze schijnen hier te denken dat dat goed is voor de competitie. Op zich wel mss maar dan moet je naar mijn idee alleen de eerste vijf ofzo opnoemen en niet alles. De laatste kinderen voelden zich zichtbaar opgelaten en het is natuurlijk een grote kans dat ze gewoon niet beter kunnen......
Wat ik wel leuk vond was dat ze allemaal een snoepje kregen toen ze in de rij stonden, daar waren ze echt blij mee.
Zo werden alle klassen naar voren geroepen en daarna werd ook de beste klas nog bekendgemaakt.
We hebben daarna nog de klassen bekeken en het speelveld waar ze aan het voetballen en touwtje springen waren.
Toen was het lunchpauze en veel kinderen gingen naar huis. Wij zouden nog een homebasedkid gaan bezoeken (een kind met 1 ouder die gesponserd kan worden vanuit
Nederland). Aangezien die jongen juist woensdag ziek was heeft een leraar ons naar zijn huis gebracht. Daar heeft Ariette even met de moeder gepraat en wat formaliteiten geregeld. De leraar had de middag vrij gekregen ivm ons en wilde ons ook graag zijn huis laten zien. Dus op naar de volgende halte.
Hij en zijn gezin wonen erg mooi. in een stenen huis. Ze hebben zelfs radio en tv op solar. toen we plaats hadden genomen duurde het niet lang of moeder begon een sleutel te zoeken, ze wilde de trouwfoto's laten zien! Ze heeft de sleutel niet gevonden :-). Nog iets later kwamen er borden op tafel en ja hoor de rijst met aardappelen (door elkaar heen) werd op tafel gezet (Ariette had ons al gewaarschuwd). Aangezien we allemaal best trek hadden, hebben we heerlijk gegeten.
Ook werd ons thee aangeboden. Men drinkt hier voornamelijk thee met melk, maar voor ons werd er black thee gemaakt. Het zoontje, Kevin, fluisterde zijn moeder iets in: hij wilde ook graag deze thee proberen. Het was hele sterke thee, maar hij heeft zn hele beker leeggedronken!
Op de weg naar huis begon het behoorlijk te rommelen in de lucht en gelukkig waren we voor de bui thuis!
Vrijdag zijn we naar de stad geweest, waar ik met het thuisfront heb gebeld en Daisy en ik hebben ons haar laten vlechten. Ik heb vanaf 10:00 uur tot 17:15 stil moeten zitten, en zoals de meesten van jullie weten is dat voor mij een hele prestatie!!!
Maar wat mij betreft was het zeer de moeite waard. Eindelijk heb ik ook eens lang haar..... De eerste dag trok het wel behoorlijk aan mijn hoofdhuid en slapen was niet ideaal, maar ja wie mooi wil zijn...
De terugreis was ook weer een heerlijke belevenis. Rond 18:30 uur stond het busje stil en wilde niet verder rijden ivm de modderige wegen. Dus daar stonden we weer met al onze boodschappen voor het dagje weg met de kinderen van zaterdag. We mochten weer lopen!! Uiteindelijk hebben we er een dik uur over gedaan en met zere handen van de plastic tasjes in het pikkedonker kwamen we "thuis". Ach achteraf ook wel weer een heel avontuur. Het is hier altijd om 19:00 uur donker en dan ook echt pikkedonker, het enige licht komt van de maan (als je geluk hebt). Het is een aparte ervaring, maar toch ben ik heel blij met de lnge avonden in Nederland.
Zaterdag zijn we met alle kinderen en de 2 matrons (de vrouwen die voor de kinderen zorgen) naar Lake Nakuru geweest. Een aantal keren heb ik gedacht dat we er niet zouden komen.
Toen we eindelijk allemaal in de twee busjes zaten en we 5 minuten onderweg waren, was daar de eerste modderpoel. Het busje waar ik in zat met Daisy, de matrons en de jongens reed er langzaam op af en ja hoor de achterkant schoof weg en we dachten "neeee", maar we hadden en goede chauffeur die ons eruit kreeg.. Toen busje nr 2, die begon ook te schuiven en ja hoor kwam vast te zitten, dus iedereen uit de busjes en duwen en trekken maar weer (het wordt al bijna normaal). Na zo'n 10 minuten was het gelukt en konden we verder. Busje 1 reed nu voorop. Weer wat later, nog steeds op de zandweg, gingen we een heuvel af en ook een op. Af was natuurlijk geen probleem, maar op.... Dus daar gingen we weer! We hebben beide busjes de heuvel op moeten drukken, het was echt nauwelijks te doen, maar gelukkig hielpen (na 30 minuten) wat jongens uit de buurt. Dus we konden weer verder, gelukkig zonder problemen.
Rond 13:00 uur waren we in Nakuru, daar hebben we een broodje gegeten en toen het park in met de busjes. Het was echt prachtig, de kinderen hebben hun ogen uitgekeken. Ze hebben neushoorns, buffels, flamingo's, hyena, giraffe en apen gezien!
Daarna lekker patat met een worstje gegeten en weer terug!
Ik hoef de terugweg al bijna niet te beschrijven, want het was hetzelfde liedje. In de allereerste modderpoel van de ochtend kwamen we weer vast te zitten, maar nu was het donker! Het heeft een hele tijd geduurd, maar uiteindelijk is het gelukt het busje te bevrijden. Angela heeft wel een koprol in de modder gemaakt, ik ben goed uitgegleden en een van de kinderen ook, maar we konden eindelijk verder. Het 2e busje wilde niet door de modderpoel, wat betekende dat we met z'n 22en in 1 busje moesten. Erg leuke ervaring weer.
Het was een hele mooie dag en de kinderen hebben het ook echt verdiend! Dus mensen die geld hebben gestort, nogmaals bedankt namens de kinderen.
Moet er bijna weer een eind aan maken, de rest zit al in het restaurant om te lunchen! Dus nog even snel.
Maandag en dinsdag hebben we wederom veel gedaan, alle gaten voor de fruitbomen zijn inmiddels gemaakt, het meeste is geschilderd en Ariette denkt dat we alles af krijgen in de laatste 2 werkdagen. We moeten de schommel nog plaatsen, bloemen in de tuin, de bomen planten (elk kind plant zijn eigen boom), 1 muur schilderen in het jongenshuis en de poort in elkaar zetten, ben heel benieuwd, maar we doen keihard ons best.
Zondag gaan we weer naar Nairobi, vanaf maandag gaan we op Safari en de zaterdag daarna vertrekken de drie dames alweer. Dan ga ik met Ariette terug en maken we de laatste klussen af bij het kindertehuis.
Ik wil nogmaals iedereen bedanken voor de lieve berichtjes, het doet me goed.
Tot de volgende mailsessie.
Liefs Rolien
Nu weer even een berichtje van mijzelf. Ik vond het erg jammer dat ik vorige week niet kon mailen, maar toch fijn dat Eelke even wat op de site heeft gezet.
Zal mijn belevenissen van de afgelopen tijd proberen te verwoorden in dit bericht.
Vorige week hebben we veel werk verzet bij het huis. We hebben geschilderd, de speeltoestellen in het cement gezet. We hebben maar drie dagen gewerkt. Woensdag zijn we naar een school geweest in een dorp verderop. We moesten ongeveer een uur lopen hoorden we van Andrew (de man op wie zijn erf onze huisjes staan). Dus met goede moed begonnen aan de wandeling. Op een kruising wisten we de weg niet en het toeval zorgde ervoor dat er net een pick-up langsreed. Dus de weg gevraagd en we mochten ook wel achterin stappen! Ideaal! Helaas dacht de chauffeur niet aan zijn passagiers, maar ons hoor je niet zeuren het scheelde een behoorlijke wandeling. Nog een klein stukje gelopen en we zagen allemaal kinderen buiten zitten bij een schoolgebouw. Toen we het terrein opkwamen lopen begonnen ze met een lied en ze klapten allemaal. Nou daar kreeg ik echt kippenvel van. 1 meisje zong en dan de rest, echt prachtig. Er werden stoelen voor ons gepakt en we mochten plaatsnemen op een soort serre.
Een leraar vertelde dat ze de resultaten van examens van de maand mei zouden bekendmaken. Eerst klas 1, ze gingen allemaal in een groep staan en werden 1 voor 1 naar voren geroepen, eerst de beste van de klas en het erge vond ik toch wel dat ze doorgingen tot de laatste. Ze schijnen hier te denken dat dat goed is voor de competitie. Op zich wel mss maar dan moet je naar mijn idee alleen de eerste vijf ofzo opnoemen en niet alles. De laatste kinderen voelden zich zichtbaar opgelaten en het is natuurlijk een grote kans dat ze gewoon niet beter kunnen......
Wat ik wel leuk vond was dat ze allemaal een snoepje kregen toen ze in de rij stonden, daar waren ze echt blij mee.
Zo werden alle klassen naar voren geroepen en daarna werd ook de beste klas nog bekendgemaakt.
We hebben daarna nog de klassen bekeken en het speelveld waar ze aan het voetballen en touwtje springen waren.
Toen was het lunchpauze en veel kinderen gingen naar huis. Wij zouden nog een homebasedkid gaan bezoeken (een kind met 1 ouder die gesponserd kan worden vanuit
Nederland). Aangezien die jongen juist woensdag ziek was heeft een leraar ons naar zijn huis gebracht. Daar heeft Ariette even met de moeder gepraat en wat formaliteiten geregeld. De leraar had de middag vrij gekregen ivm ons en wilde ons ook graag zijn huis laten zien. Dus op naar de volgende halte.
Hij en zijn gezin wonen erg mooi. in een stenen huis. Ze hebben zelfs radio en tv op solar. toen we plaats hadden genomen duurde het niet lang of moeder begon een sleutel te zoeken, ze wilde de trouwfoto's laten zien! Ze heeft de sleutel niet gevonden :-). Nog iets later kwamen er borden op tafel en ja hoor de rijst met aardappelen (door elkaar heen) werd op tafel gezet (Ariette had ons al gewaarschuwd). Aangezien we allemaal best trek hadden, hebben we heerlijk gegeten.
Ook werd ons thee aangeboden. Men drinkt hier voornamelijk thee met melk, maar voor ons werd er black thee gemaakt. Het zoontje, Kevin, fluisterde zijn moeder iets in: hij wilde ook graag deze thee proberen. Het was hele sterke thee, maar hij heeft zn hele beker leeggedronken!
Op de weg naar huis begon het behoorlijk te rommelen in de lucht en gelukkig waren we voor de bui thuis!
Vrijdag zijn we naar de stad geweest, waar ik met het thuisfront heb gebeld en Daisy en ik hebben ons haar laten vlechten. Ik heb vanaf 10:00 uur tot 17:15 stil moeten zitten, en zoals de meesten van jullie weten is dat voor mij een hele prestatie!!!
Maar wat mij betreft was het zeer de moeite waard. Eindelijk heb ik ook eens lang haar..... De eerste dag trok het wel behoorlijk aan mijn hoofdhuid en slapen was niet ideaal, maar ja wie mooi wil zijn...
De terugreis was ook weer een heerlijke belevenis. Rond 18:30 uur stond het busje stil en wilde niet verder rijden ivm de modderige wegen. Dus daar stonden we weer met al onze boodschappen voor het dagje weg met de kinderen van zaterdag. We mochten weer lopen!! Uiteindelijk hebben we er een dik uur over gedaan en met zere handen van de plastic tasjes in het pikkedonker kwamen we "thuis". Ach achteraf ook wel weer een heel avontuur. Het is hier altijd om 19:00 uur donker en dan ook echt pikkedonker, het enige licht komt van de maan (als je geluk hebt). Het is een aparte ervaring, maar toch ben ik heel blij met de lnge avonden in Nederland.
Zaterdag zijn we met alle kinderen en de 2 matrons (de vrouwen die voor de kinderen zorgen) naar Lake Nakuru geweest. Een aantal keren heb ik gedacht dat we er niet zouden komen.
Toen we eindelijk allemaal in de twee busjes zaten en we 5 minuten onderweg waren, was daar de eerste modderpoel. Het busje waar ik in zat met Daisy, de matrons en de jongens reed er langzaam op af en ja hoor de achterkant schoof weg en we dachten "neeee", maar we hadden en goede chauffeur die ons eruit kreeg.. Toen busje nr 2, die begon ook te schuiven en ja hoor kwam vast te zitten, dus iedereen uit de busjes en duwen en trekken maar weer (het wordt al bijna normaal). Na zo'n 10 minuten was het gelukt en konden we verder. Busje 1 reed nu voorop. Weer wat later, nog steeds op de zandweg, gingen we een heuvel af en ook een op. Af was natuurlijk geen probleem, maar op.... Dus daar gingen we weer! We hebben beide busjes de heuvel op moeten drukken, het was echt nauwelijks te doen, maar gelukkig hielpen (na 30 minuten) wat jongens uit de buurt. Dus we konden weer verder, gelukkig zonder problemen.
Rond 13:00 uur waren we in Nakuru, daar hebben we een broodje gegeten en toen het park in met de busjes. Het was echt prachtig, de kinderen hebben hun ogen uitgekeken. Ze hebben neushoorns, buffels, flamingo's, hyena, giraffe en apen gezien!
Daarna lekker patat met een worstje gegeten en weer terug!
Ik hoef de terugweg al bijna niet te beschrijven, want het was hetzelfde liedje. In de allereerste modderpoel van de ochtend kwamen we weer vast te zitten, maar nu was het donker! Het heeft een hele tijd geduurd, maar uiteindelijk is het gelukt het busje te bevrijden. Angela heeft wel een koprol in de modder gemaakt, ik ben goed uitgegleden en een van de kinderen ook, maar we konden eindelijk verder. Het 2e busje wilde niet door de modderpoel, wat betekende dat we met z'n 22en in 1 busje moesten. Erg leuke ervaring weer.
Het was een hele mooie dag en de kinderen hebben het ook echt verdiend! Dus mensen die geld hebben gestort, nogmaals bedankt namens de kinderen.
Moet er bijna weer een eind aan maken, de rest zit al in het restaurant om te lunchen! Dus nog even snel.
Maandag en dinsdag hebben we wederom veel gedaan, alle gaten voor de fruitbomen zijn inmiddels gemaakt, het meeste is geschilderd en Ariette denkt dat we alles af krijgen in de laatste 2 werkdagen. We moeten de schommel nog plaatsen, bloemen in de tuin, de bomen planten (elk kind plant zijn eigen boom), 1 muur schilderen in het jongenshuis en de poort in elkaar zetten, ben heel benieuwd, maar we doen keihard ons best.
Zondag gaan we weer naar Nairobi, vanaf maandag gaan we op Safari en de zaterdag daarna vertrekken de drie dames alweer. Dan ga ik met Ariette terug en maken we de laatste klussen af bij het kindertehuis.
Ik wil nogmaals iedereen bedanken voor de lieve berichtjes, het doet me goed.
Tot de volgende mailsessie.
Liefs Rolien
-
20 Juni 2007 - 10:38
Annelies:
Hee lieve meid!
Wat een super verhaal, je bent goed bezig! En leuk om je verhalen te lezen, dat je die kids daar zo'n prachtige dag kunt bezorgen en alles op knapt daar, petje voor je af meid!!
Ik denk aan je!
Dikke knuffel vanuit het redelijk frisse Meppel,
Annelies -
20 Juni 2007 - 10:39
Anne:
enne... ga je nog foto's plaatsen, of lukt dat niet..? ;-) -
20 Juni 2007 - 10:41
Hanna:
Hoi rolien, wat een belevenissen en wat fijn dat je het zo naar de zin hebt en iets kan betekenen voor je medemens en kindertjes. Geniet van alles en oan'tsjen -
20 Juni 2007 - 11:28
Ineke:
Jeetje, weer zo'n leuk verhaal. Op deze manier krijgen we toch redelijk een indruk wat je allemaal doet en hoe het er daar aan toe gaat. Dat ze daar patat hebben trouwens, viel dat weer even mee.
Veel plezier verder.
Liefs Ineke -
20 Juni 2007 - 11:40
Gewina:
hey meid!
Ik heb je verhaal weer gelezen!
Weer een heel verhaal vol met belevenissen.
Volgens mij vliegen de weken daar om bij jou!!
Succes nog..
Liefs Gewina -
20 Juni 2007 - 14:18
Anika:
Hey Rolien...
Zo te horen gaat daar alles heel erg goed.... ben blij dat je het zo naar je zin hebt.. hier gaat ook verder alles goed... heb alleen niet mijn rijexamen gehaald... maar mag volgende week alweer (denk alleen dat ik weer als een baksteen zak maja... we zien het wel)...
Nou nog heel veel succes daar
Dikke kus Anika -
21 Juni 2007 - 08:09
Petra:
he meid, ik heb net je verhaal gelezen, weer veel gebeurd. ik kan me voorstllen dat het heel veel met je doet als er een lach op het gezicht van een kind verschijnt tijdens een leuk uitstapje. jullie doen geweldig werk.
dikke tut van milan petra en ilona
-
21 Juni 2007 - 13:00
Karin:
Wat maak je ook wat mee hé ! Super gewoon. Wij zijn allemaal hard aan het werk hier, maar jij niet minder hard geloof ik! Ik zou zeggen: geniet ervan meid; dit maakt niet iedereen mee.
Groetjes,
Karin -
21 Juni 2007 - 19:43
Gea:
Leuk zeg weer zo veel van je te horen. Zo te lezen heb je het daar erg naar je zin fijn om te weten!
Heb maandag het jonge poesje gekregen!! Erg leuk maar met veel kattekwaad!!
Veel plezier nog.
Liefs Gea -
22 Juni 2007 - 07:43
Marieke:
Nou Rolien, heel wat belevenissen maak je mee! Geweldig om te lezen. Je beleeft zoveel, dat je geen benul hebt van de tijd volgens mij. Het gaat echt snel!
Tot je volgende avontuur. Liefs Marieke -
22 Juni 2007 - 08:40
Johannes & Linda:
Hey meissie,
Wat een belevenissen zeg!! Super dat je dit kunt meemaken!!
Geniet ervan! Zijn er benieuwd naar de foto's.
Liefs,
Johannes & Linda -
24 Juni 2007 - 10:45
Ruurd En Tjitske:
Hee lieve meid
Wat fijn om weer wat van je te lezen,en dat je zo geniet.
Hier is alles goed.
Dikke knuffel en tût.
Ruurd en Tjitske
-
24 Juni 2007 - 13:28
Anneke :
Hoi Rolien
Heb van eelke je e-mail adres gekregen.
Heb alles even gelezen en lees dat je het erg naar je zin hebt. Een hele belevenis hoor!!! Heel wat anders dan hier in Nederland. Nog een mooie tijd daar en vast een prettige vakantie straks met eelke.
groetjes anneke -
25 Juni 2007 - 12:16
Bernau:
Hey Rolien,
Wat een verhaal maar heel leuk geschreven.
Wat een gedoe daar allemaal he met die auto's en landwegen pff.
Ik vind het zo leuk dat zo'n safari voor die kinderen ook een heel avontuur is. Wonen ze daar, maar ze zien zelf helemaal niks van de natuur. Toch super dat jullie dat dan weer mogelijk maken.
Nou meis je moet nog maar even aan het werk, nog even en dan kun je zelf ook lekker vakantie vieren met je vriendje.
Liefs Bernau -
25 Juni 2007 - 20:11
Carla:
hallo rolien
van tjitske hoorde ik dat je wel erg ver weg bent. meid wat een avontuur.heb je site doorgelezen.machtig. ze verteldde ook dat eelke bij je komt. super.maakt de reis helemaal af, zo samen.
volgens mij zijn ze erg blij en dankbaar met jullie. en je wordt wel heel erg handig zo te lezen.we wensen je nog heel veel plezier en goede arbeid toe. en geniet van je vakantie met eelke.
groeten van carla en cor uit balk -
28 Juni 2007 - 18:51
Dieuwke:
Jeetje, wat maak jij een hoop mee! Misschien kun je nog een carrieremove overwegen en schrijfster worden, erg leuk om te lezen!! liefs Dieuwke -
29 Juni 2007 - 06:07
Eline:
Habari?
Hoe was het Tsavo-park? Mooie dieren gezien? Vast wel! Ik vond het super je afgelopen weekend ontmoet te hebben. Was echt gezellig met jullie als groep. Ik heb ervan genoten. Bedankt voor je leuke gesprek tijdens het eten. :-)
Wij zijn woensdagavond weer veilig thuisgekomen. Het is heerlijk om na 2,5 maand weer in m'n eigen bed te slapen, een warme douche te nemen en vrienden en familie weer te ontmoeten. Ik heb beseft hoe waaardevol vriendschappen zijn.
Ik wens je een hele goede tijd toe, veel succes, sterkte, plezier, geluk, en bovenal alle fun van de wereld! Geniet ervan meid!
En ik zal je blijven volgen!
Groetjes van je bovenbuurvrouw van het stapelbed,
Eline Wust (zo schrijf je dat dus:-)) -
06 Juli 2007 - 12:21
Tante Lies:
net terug van vacantie in Frankrijk( warm en zonnig en erg mooi)lees ik jou belevenissen in Kenia.leuk om jou zo te volgen.Tja dat eten he, oma zou zeggen, honger maakt rauwe bonen zoet.Je ben helemaal hip zeg met die vlechtjes,eeerggg mooooi.Het verhaal van de busjes is heel herkenbaar als je de Blanke masai gelezen hebt, Ik moet er erg om lachen en zie jou al voor me als 'modderfiguur'.Nog een fijne tijd en gefeliciteerd met Mama haar verj.
Gr Anne en Lies.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
