Volop genieten

Hallo allemaal,

Zo zeg, ten eerste .............pfffffffffffff, mijn geduld (wat ik in mindere mate bezit) is zojuist behoorlijk op de proef gesteld. Pas na een half uur naar dit scherm gestaard te hebben, kon ik mijn mailtjes lezen! Ik zag de afzenders, maar openen ho maar. Hoe frustrerend is dat.

Al met al, doet mn geliefde pc'tje het weer en kan ik weer een verhaaltje typen.
Bedankt voor de reacties op het verhaal, erg leuk en ook super bedankt voor de mailtjes, vind het echt leuk om te lezen wat jullie thuis allemaal doen (nu we dat verdorie niet telefonisch en persoonlijk kunnen bespreken).

Inmiddels is het alweer woensdag en morgen zijn we op de helft.... De tijd gaat nu opeens wel erg snel. Ik vermaakt me echt uitstekend. Zal nu weer even wat typen over onze afgelopen dagen en hoe de dingen hier soms in zijn werk gaan.

Zaterdag hebben we een btje uitgeslapen en 's middags naar de kinderen. Ze waren druk bezig. Kleding wassen, kamer opruimen en de meiden gingen zelfs de opstelling veranderen (niet dat daar veel ruimte voor is, maar het is gelukt). Wij hebben voor de sier allemaal glow in dark-stickers opgehangen. Dat vonden ze toch leuk! Heerlijk om te zien dat jong en oud dat mooi vindt. Daarna ben ik eindelijk in mijn boek begonnen. Het enige probleem daarvan is dat als ik eenmaal begin in een goed boek, ik niet zo goed weet te stoppen en ik heb dus veel gelezen en maandag was het boek uit....dat is dan weer jammer, maar begin straks in de volgende.

Zondag zijn we naar 4 homebasedkinderen geweest, een dorp verder. Ariette had verteld dat het wel een stuk lopen was, dus hup Jair in de buggy en wij op pad met 4 plastic-zakken vol kinderkleding en een cadeautje voor Rose. We zijn naar Uhuru gelopen, het was echt een mooie wandeling en we hebben ons prima vermaakt. Ik geloof dat we in totaal 18 km gelopen hebben, heerlijk en zo hoop ik een klein btje in conditie te blijven.... We zijn eerst bij Brian (9) en Jeptoo (9) geweest. Hun vader is ongeveer 2 maand geleden overleden en de moeder 5 jaar geleden al. Ze wonen nu bij opa en oma met nog 2 zussen en 1 broer.
Daarna door naar Askar (een meisje van ongeveer 11 jaar) en Evans, haar broertje van 5. Ze wonen samen met nog 2 zusjes met hun moeder. En op hetzelfde erf wonen de broer van hun overleden vader met zijn vrouw. Hij noemt de kinderen nu zijn kinderen. De moeder is besmet en Askar ook, het is zo'n raar idee als je daar op de bank zit en dat meiske ziet zitten, je gunt ze zoveel. Askar heeft kortgeleden in het ziekenhuis gelegen, maar nu gaat het wel weer beter met haar. Medicijnen zijn gratis te krijgen, dat is tenminste iets. De reden dat haar broertjes en zusjes niet besmet zijn, komt doordat de moeder dan medicijnen heeft geslikt en geen borstvoeding heeft gegeven, dat is goed om te weten.

Ariette heeft alle kinderen op de foto gezet om naar de sponsor te sturen.

Oh ja, ook zoiets. Als je iets komt brengen zijn de mensen dankbaar en willen ze je graag wat aanbieden. Meestal thee. Lekker denk je dan, maar nee....het is geen gewone thee, het is chai (en voor het gemak noemt men dat maar thee). Chai drinkt elke Keniaan volop, 's ochtends, s middags en 's avonds. Wij maken het ook altijd klaar voor Ariette en Isaack en zelfs Angela wil het wel eens drinken. Het is half melk, half water (ja, wederom regenwater), dan een eetlepel thee en dan....een zeefje vol met suiker erdoor, krijg er de kriebels van. Dan even goed doorkoken, en klaar is de chai. Veel te zoet voor mij, maar ik maak het met liefde klaar.
Alleen tja, op bezoek iets weigeren is lastig, meestal is het al ingeschonken voordat je er erg in hebt. Meestal roep ik nog kidogo (een beetje), maar nee, een kop vol is het motto hier. Zo ook bij Askar en Evans thuis. Uit fatsoen (ik heb het echt) moet je het wel opdrinken, dus gewoon achterover die chai en vriendelijk blijven lachen. Haha, ik overdrijf wel een beetje hoor, maar het is echt niet heel lekker.

Na de bezoeken aan de kinderen hebben we eerst even gelunchd. Ariette en ik een mdazi en capati en Angela 2 mdazi's, in totaal 40 cent! Toen zijn we nog bij Rose geweest. Zij was vorige keer nog een van de matrons (zeg maar de "moeder" van het kindertehuis, de vrouw die daar kookt, slaapt en de kinderen opvangt). Inmiddels is ze moeder van een 2 maand oude dochter, Merci (die naam hoor je hier echt te vaak). We hebben een erg roze pakje voor haar gekocht en ze was er heel blij mee.

's avonds heeft Angela spaghetti klaargemaakt, heerlijk!

Maandag zijn we nog even bij de kleuterschool geweest en gister weer naar 2 homebasedkinderen. We hebben het maar druk.

Ariette en Isaack hebben een tv, weliswaar een zwartwit exemplaar van 10 cm bij 10 cm, maar we kunnen het nieuws in ieder geval een btje volgen. Zo ook over Lodwar. Lodwar is de plaats boven in Kenia waar Ariette en ik vorige keer heen zijn gereisd (de spannende busrit). Momenteel is het daar zo droog,dat er mensen sterven. Het is zo oneerlijk, bij ons is er genoeg water en niet heel ver weg gaat het helemaal mis. Wat ik ervan begreep is de overheid inmiddels wel te hulp geschoten, ik hoop dat ze mensen kunnen helpen.
Bij ons regent het meestal 's nachts of het begint rond 17:00 uur. Naast huis staan 2 regentonnen en daar wordt veel water in opgevangen (160 en 210 liter). De laatste dagen ging het water snel op en er kwam bijna niets bij, dus blij dat het vannacht weer geregend heeft en 1 ton zit nu weer vol de andere voor 3/4, dan kan ik tenminste morgen weer even kleren wassen. Je houdt er toch rekening mee als er weinig water is.

Net als douchen. De douche is een houten hokje (zonder deur) met een prachtig uitzicht op de bomen achter huis. Wij leggen meestal een zak water in de tuin die dan de hele dag kan opwarmen door de zon en dan verdelen we het water, kunnen we allebei even wassen. Je gaat dan met een plastic bak en een bekertje ri het houten hokje. Daar poedel je dan een beetje om en dan hoop je schoon te zijn. Gistermorgen waaide het behoorlijk en dan is het wel koud hoor. Mijn haar met shampoo wassen is er ook niet bij, dat doe ik wel als ik een douche met mooie straal tegenkom.Ach en een beetje afspoelen is hier al heerlijk. Wij zijn volgens mij nog steeds het schoonst van het dorp.

Gister had ik ook weer een mooie stunt. Isaack heeft een apparaatje waarmee je de batterij van een telefoon kan opladen. Veel mensen uit het dorp komen dat dan ook laten doen (voor 10 cent). Zo komt het dat er vaak mensen langskomen, ook 's avonds en 's ochtends (te vroeg). Net als gister. Ik zag iemand aankomen dus roep in mijn meest enthousiaste Swahili "Kwaheri"....op hetzelfde moment bedacht ik dat ik "tot ziens" riep, dus snel er achteraan "Karibu" wat "welkom" betekent. Het was echt zo suf, en die man keek ook wel een btje verwonderd, was vooral komisch.
Nog zoiets. Als je hier in een matatu zit en er komen meer mensen bij, geven ze elkaar allemaal een hand. Op zich echt een mooi gebaar, maar soms...wil ik gewoon heel graag mijn handen wassen. Je kan, als je iemand op een bepaalde reden geen hand kunt of wilt geven, je pols aanbieden en dat is dan ook prima.

Als het goed is vertrekken we zondag ri Nairobi waar we dan overnachten. Maandag gaan we uiteraard naar Java coffeehouse. Daar heeft Angela een afspraak met een kennis van een collega en als we tijd hebben spreken we nog af met een jongen die we de eerste vrijdag hebben ontmoet. Maandagavond de nachttrein ri Mombasa. We hebben wel verhalen gehoord over regen en overstromingen in Mombasa, maar dat is al een paar dagen geleden en volgends Isaack is het gebied waar wij heengaan prima. Raar he, aan de ene kant van het land sterven mensen door de overstroming, aan de andere kant door extreme droogte.

Aankomende vrijdag is het zover, dan wordt mijn lieve mem geopereerd! Komt allemaal helemaal goed, dat weet ik en toch vind ik het spannend en vooral vervelend dat ik er niet bij kan zijn en haar niet kan bezoeken. Maar we bellen gewoon (toch?!).

Ik hoop dat thuis ook alles goed met iedereen gaat!
Hoe is het weer eigenlijk??

Tot de volgende keer.

Kus Rolien